Erehof op de begraafplaats Beukenhof in Schiedam

Na de oorlog, in 1945, bevonden zich verspreid op de algemene begraafplaats in Schiedam enkele graven van Nederlandse oorlogsslachtoffers. Dit waren de graven van militairen die tijdens de meidagen van 1940 waren gesneuveld. Ook verzetsdeelnemers en een represaille-slachtoffer hadden hier hun laatste rustplaats gevonden. Eind jaren veertig besloot de Nederlandse regering stoffelijke overschotten van oorlogsslachtoffers die in Duitsland waren omgekomen over te brengen naar Nederland. Het betrof hier veelal mannen die in het kader van de arbeidsinzet gedwongen waren in Duitsland te werken en daar waren omgekomen. Hierbij waren mannen die vanuit Schiedam waren weggevoerd. Omdat het gemeentebestuur van Schiedam er de voorkeur aan gaf de oorlogsslachtoffers te concentreren, werd besloten een apart erehof in te richten. Vanwege het verstrijken van grafrechten kon hieraan pas in 1955 uitvoering worden gegeven. Toen zijn in overleg met de nabestaanden de stoffelijke resten van de slachtoffers herbegraven in het huidige erehof. In 1970 zijn nog de stoffelijke resten van drie slachtoffers die begraven lagen op de rooms-katholieke begraafplaats in Schiedam hiernaartoe overgebracht. In 1975 is op initiatief van de heer P. Collignon, destijds gemeente-ambtenaar en consul van de Oorlogsgravenstichting, een eenvoudig houten kruis, ter nagedachtenis van de gevallenen, bij de graven geplaatst. In 1977 zijn door zorg van onze stichting de huidige stenen op de graven aangebracht. Naast de personalia van de slachtoffers staat hierop de Nederlandse Leeuw en is de tekst Koninkrijk der Nederlanden vermeld.